Het meisje met de parel van Johannes Vermeer

Wauw, ja, dit is hem dan. Het meisje met de parel. En hier zie je dat licht, dat heel mooi van linksboven op haar gezicht valt. Ja. En hoe hij ook weer speelt met reflectie. Dus die glanzende ogen, die kleine stipjes wit erop, maar ook haar mond. Waarschijnlijk heeft ze net haar lippen afgelikt want je ziet dat ook glinsteren, met ook een stipje in haar mondhoek. Jij zegt net meisje met de parel, maar er is iets met die parel, toch? Ja, klopt. Hij heeft eigenlijk helemaal geen parel geschilderd. Wat Vermeer heeft gedaan, is alleen maar reflectie geschilderd. Je ziet die grote, witte komma, eigenlijk. Dat is een felle reflectie van licht op het oppervlak van de parel. En aan de onderkant, ook maar een toetsje verf, is een reflectie van de witte kraag. En hij heeft alleen die reflecties geschilderd. O ja, je ziet alleen... Hè! Die hele parel is er gewoon niet! In je hoofd ontstaat de vorm van een parel omdat hij die reflecties zo perfect heeft geplaatst. Een soort van optische illusie. Wow!