Wat doet een slachtofferacteur?

Je hebt van die beroepen waarvan je niet wist dat ze bestonden. Ik mag een dagje meelopen als slachtofferacteur. Je speelt bijvoorbeeld dat je hard gevallen bent, ernstig gewond bent of in paniek bent na een ongeluk. Dat doe je allemaal om hulpverleners te trainen. Stel, je loopt nietsvermoedend op de trap van een bibliotheek. Je komt om wat boeken terug te brengen of te lenen, je kent het wel, 'the usual', en plotseling... Dan lig je daar op de grond, gewond en je hebt geen idee wat er aan de hand is. Gaat het? Ik loop hier gewoon en ineens is er die knal. Wat is er gebeurd? Er was een gasexplosie. We moeten het pand zo snel mogelijk ontruimen. Heb je ergens pijn? M'n gezicht zit onder het bloed. Denk je dat je kunt lopen? Ja. Time-out! Stel dat dit echt gebeurt. Nu is het gelukkig nep. Ik doe mee aan een oefening als slachtofferacteur. Je begrijpt: het bloed en de wond zijn er om het er zo realistisch mogelijk uit te laten zien. Geloofde je het? Let's go. Eleni, jij traint slachtofferacteurs. Ja. Waarom is dat zo belangrijk? Het is belangrijk dat hulpdiensten hebben kunnen oefenen in rampscenario's, zoals branden, explosies en paniek bij concerten. Zodat de brandweer en de politie precies weten wat ze moeten doen. Zo'n slachtofferacteur speelt zo'n situatie heel realistisch na, zodat het echt lijkt. Maar geen zorgen, het wordt nagemaakt, dus alles is veilig. Gelukkig. Aaah! Ah… En? Ik denk dat we nog even gaan oefenen. Oké. Alle acteurs hebben hiervoor een speciale opleiding gedaan zodat ze precies weten hoe ze moeten reageren, want bij elke verwonding of ongeval hoort een andere reactie.Die opleiding heet Traumalotus. Lotus staat voor ‘landelijke opleiding tot uitbeelding van slachtoffers’. Net als bij een echte ramp hebben de hulpverleners geen idee wat ze tegenkomen. Hoeveel mensen zijn er in het gebouw, zijn er doden of gewonden? En hoe ernstig zijn de gewonden eraan toe? Weet je wat? Laten we meerennen. Help! Jullie vier pakken deze slachtoffers. Wij lopen door. Dus als slachtofferacteur moet je kunnen acteren, logisch, moet je precies weten hoe je je moet gedragen bij verwondingen en je moet niet bang zijn voor bloed, ook al is het nep. en je moet niet bang zijn voor bloed, ook al is het nep. We doen dus alsof er in de bibliotheek een gasexplosie is geweest waarbij er verschillende gewonden zijn gevallen, onder wie ik. Ik speel vandaag slachtofferacteur. Eigenlijk is het dus allemaal nep. Eleni, wat is bij dit vak belangrijk? Het is belangrijk dat jij je rol zo realistisch mogelijk speelt. De hulpverleners weten niet wat er aan de hand is. Dat moeten ze door jouw gedrag kunnen bepalen. Is het dan niet moeilijk om non-stop serieus te blijven? Als je ziet hoe serieus de hulpverleners zijn en je inbeeldt hoe het is als dit je echt overkomt, dan lach je niet zo snel meer. Dan blijf je in je rol. Ja. Oké. Dan ga ik in m'n rol. Aaah! Succes, hè. Thanks. 5.24, over. Meldkamer, ter plaatse aangekomen zien we rookontwikkeling. We willen de brandweer en ambulance met spoed ter plaatse hebben. Hai. We hebben een brand in pand nummer 17. Vermoedelijk meerdere slachtoffers in het pand. Prima. Gaan wij naar binnen. Succes, man. We gaan naar binnen! Help! Hier. Pijn? Ja. Kun je nog lopen, denk je? Aaah. Wat is je naam? Pascal. Whoe! Zo. Hoe vonden jullie het gaan? Het zag er realistisch uit, alsof je echt pijn had. Ik zat er ook wel lekker in. Heel goed gedaan. Eleni, waarom is het belangrijk dat deze oefeningen gedaan worden? Het is belangrijk dat zij kunnen oefenen met echte slachtoffers, dus dat zo'n oefening realistisch is. Zo zijn ze goed voorbereid op een echte ramp. Hoe vond jij het bij mij gaan? Je hebt het goed gedaan. Je jammerde wel veel, maar dat doen mannen wel vaker. Dat is zeker waar. Ik durf het bijna niet te vragen, maar zou ik voor deze ene keer dat spoedritje kunnen krijgen? Ja hoor. Ja!? Ja. Dan krijg je wel de schouderband om. Yes! Veel plezier, hè. Gas erop!