Anne Frank in vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau

Dit is het verhaal van Anne Frank en de onderduikers van het Achterhuis nadat ze zijn ontdekt en gearresteerd. Anne is onderweg van Westerbork naar Auschwitz op gepropt, met vele tientallen mensen in een veel te krappe veewagon. Het is een vreselijke rit van drie dagen en nachten, zonder eten en met maar één ton water. Maar met zoveel mensen is die al snel leeg. Mensen vallen flauw van de honger, iedereen is bang. Waar gaan ze heen? De reis duurt eindeloos totdat ze in het donker aankomen op het eindstation Auschwitz. Op het perron bepalen de nazi's wie mag blijven leven en wie er dood moet. Oude en zieke mensen worden meteen naar de gaskamer gestuurd. Zwangere vrouwen, kleine kinderen en gehandicapten ook. Vader Otto, Frank en Peter worden de andere kant op gestuurd. Anne weet niet waarheen. Ze hebben wel geruchten gehoord over wat er gebeurt met Joden die op transport gaan naar het oosten. Maar Anne weet op dat moment nog niet van de Holocaust, de afvoer van miljoenen Joden naar kampen waar ze worden vermoord. Anne krijgt een nummer op haar arm getatoeëerd. Vanaf nu is ze een nummer. Ze worden kaalgeschoren. Ze moeten zich uitkleden en worden onderzocht. En ze moeten allemaal tegelijk onder de douche. Naakt waar de bewakers bij zijn. Ze krijgt zomaar een jurk toe gesmeten. Of ie nou past of niet, als ie maar warm is, maar dat kan je redding zijn in de kou hier. Zo gaat het elke ochtend. Mensen die sterk genoeg zijn, moeten werken, twaalf uur per dag. Ook Anne moet werken. Het is zwaar en onzinnig werk. Ze heeft overal pijn. Om haar heen sterven mensen van uitputting, ziekte en honger. Het is oktober en ijskoud. Het kan de nazi's niet schelen. Anna heeft het vreselijk in Auschwitz. Ze heeft honger en is doodsbang. Ze krijgt schurft. Dat zijn kleine beestjes die gangetjes onder de huid graven, wat vreselijk jeukt. En het is zeer besmettelijk. Dus moeten Anne en Margot in quarantaine in de schurftbarak zonder hun moeder. Auschwitz-Birkenau was een van de grootste vernietigingskampen van de nazi's. Meer dan een miljoen Joden zijn hier in de gaskamers vermoord, hun lijken verbrand in de verbrandingsovens. De nazi's wilden dat geheimhouden, want als ze de oorlog zouden verliezen, dan zouden ze bestraft worden voor hun misdaden. En dat wisten ze zelf ook. Eind oktober 1944 worden Anne en Margot geselecteerd voor transport naar een ander kamp in Duitsland: Bergen-Belsen. Auschwitz werd drie maanden na Annes vertrek, op 27 januari 1945, bevrijd door soldaten van het Russische leger. Maar toen waren Anne en Margot dus al in Bergen-Belsen.