Indy

De vader van de tienjarige Indy heeft PTSS, een psychische ziekte. Hij woont al twee jaar niet meer thuis, omdat het niet goed ging. Hij woont in een speciale kliniek voor militairen die dezelfde ziekte hebben en leert daar beter met zijn ziekte omgaan. Hij is bijna klaar met de behandeling en mag binnenkort naar huis, maar daar zit Indy eigenlijk helemaal niet op te wachten. Het ging net zo goed met alleen haar moeder, broertje en zusje, zonder dat ze voortdurend moet opletten of ze haar vader niet boos maakt. Op school heeft ze weinig vrienden. Het gekke is namelijk dat Indy soms net zo boos kan worden als haar vader: boos om niks. Haar klasgenoten snappen dat niet en hebben daarom weinig zin om met haar te spelen. Ze doet haar best zichzelf te snappen. Dan snapt ze misschien ook meer van haar vader én snappen de kinderen in de klas haar weer beter en kan ze meer vrienden maken. Dat zou ze heel graag willen.